زمستان

سردی دستهایم نشانه ای از غروب غم انگیز زمستانی ست.

زمستان را در پیشانیم هم حس می کنم.

و درد در قلبم می رقصد.

انگار که برف قدیمی روی کاهگل ها آواز خواندن را آغاز کرده است.

چشمهایت را بو می کنم.

بوی آبی می دهند.

پس باش تا با صدای سکوت شب برگردم.

مراقب خودت باش و نقطه های من. مبادا که باد آنها را با خودش به قدیم ببرد.

شرمنده ساختن کارکنان...