شرمنده ساختن کارکنان

((من دو کارمند دارم برای اینکه کاری را به آنها محول کنم زمان زیادی صرف می کنم و پروژه را با جزییات کامل برایشان توضیح می دهم. حتی بعد از ارایه توضیحات از آنها سوال می کنم تا مطمین شوم که منظور من را خوب فهمیده باشند اما متاسفانه بعد از اینکه کار را شروع می کنند راه خودشان را می روند. من عصبانی می شوم. اعضای تیم را انگشت نما و آنها را در مقابل همکاران شرمنده می کنم.))

پرسیدم در برابر تخطی از مقررات پروژه چه تاوانی تعیین کرده است و آیا از این کارمندان می خواهد که در مقابل کار خود پاسخگو باشند؟

جواب داد: منظور از پاسخ گو بودن چیست؟

گفتم وقتی با سوال مطمئن می شوی که آنها اهداف و انتظارات پروژه را درک کرده اند، برای نادیده گرفتن انتظارات و اهداف چه جریمه ای در نظر می گیری؟

گفت: من درباره جریمه یا عواقب حرفی نمی زنم. آنها می دانند که باید کارهای پروژه را دنبال کنند.

تعیین حدود و مسئول دانستن دیگران خیلی بیشتر از شرمنده کردن و ایراد گرفتن کار می برد، اما خیلی از آن موثرتر است.

صرف شرمنده ساختن، بی آنکه دیگران را در مقابل کارشان پاسخگو بدانیم، برای همسران، خانواده و سازمان و جوامع مسموم کننده است، زیرا شرمنده کردن دیگران کانون توجه را از رفتار در مورد سوال به رفتار خودمان تغییر می دهد. به محض آنکه این مدیر به تحقیر و شرمنده کردن کردن کارمندانش در حضور همکاران پایان می دهد، تنها رفتاری که زیر سوال می رود رفتار خودش است.

اگر فرزندان ما بدانند تنها تنها پیامد انداختن لباس کف اتاق چند دقیقه داد و فریاد ماست، حق دارند که فکر کنند این موضوع برای ما اهمیتی ندارد.

شاید درک این مطلب مشکل باشد که در عین مشفق و پذیرا بودن می توان از دیگران خواست پاسخگوی رفتار خود باشند.

 

شرمنده ساختن کارکنان...